بررسی استحکام باند برشی دو نوع گلاس آینومر Fuji II LC و Ketac N100 به عاج حساسیت زدایی شده با لیزر و خمیر CPP-ACP

مقدمه: حساسیت دندانی یک درد تیز کوتاه است؛ که می­تواند در اثر پاسخ عاج اکسپوز شده به محرک­­های لمسی و شیمیایی ایجاد شود. راهکار اصلی در درمان حساسیت عاجی بستن توبول‌های عاجی توسط رسوبات کریستالی دردهانه توبول یا ذوب کردن هیدروکسی آپاتیت عاجی است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر حساسیت زداهای عاجی بر میزان استحکام باند برشی مواد ترمیمی گلاس آینومر به عاج بود. مواد و روش­ها: 60 دندان پر مولرسالم انسان جهت مطالعۀ حاضرانتخاب شدند. سطح دندان تحت برش اکلوزالیmm 2 زیر DEJ تاج قرارگرفت.نمونه­ها به سه گروه 20 تائی تقسیم شدند؛ گروه اول: عاج دست نخورده، گروه دوم: تابش لیزر دیود کم توان با شدت j/cm² 7/3، زمان5 دقیقه و طول موج µm 66/0بر سطح عاجی، گروه سوم: کاربرد خمیر ضدحساسیت CPP-ACP روی عاج آکلوزالی. هرگروه به دو زیر گروه 10 تائی تقسیم شد.زیرگروه­­های اول با Fuji II LC بر مرکز سطح عاجی قرار گرفته در مولد پلاستیکی و زیرگروه­های دوم با نانو آینومر Ketac N100 پر شد. سپس تست برشی نمونه­ها انجام شد و اندازه­گیری استحکام باند با استفاده از آزمون ANOVA و Tukey صورت گرفت. یافته­ها: در گروه­های Fuji II LC تفاوت معنی­داری بین میانگین استحکام باند برشی در دو گروه درمان و گروه کنترل ­(Laser، Control، CCP-ACP) مشاهده نشد. (P=0.086) ولی در گروه N100Ketac میانگین استحکام باند برشی گروه درمان شده با لیزر به طور معنی­داری از دو زیرگروه کنترل (027/0P=) و CPP-ACP بیشتر بود (035/0P=). نتیجه گیری­: در درمان CPP-ACP و کنترل، گلاس آینومر Fuji II LC نتایج بهتری نسبت به Ketac N100 داشت. با این حال، در گروه­های درمان شده با لیزر تفاوت معنی­داری بین دو نوع گلاس آینومر وجود نداشت­.